Karamazov Kardeşler - 2

Rus edebiyatının Puşkinler, Tolstoylar, Turgenyevlerle “soylu edebiyatı” halini aldığı 19. yu¨zyıla, yoksulluğun, acziyetin, suçun, sokağın, “halkın” sesini yu¨klenerek damgasını vuran bu¨yu¨k yazar Dostoyevski’nin ölmeden önce yazdığı son romandır Karamazov Kardeşler. Tu¨m edebî veriminin doruk noktasıdır. Karamazov Kardeşler, yazarın inanç ve akıl çelişkisini işleyişi bakımından, roman tu¨ru¨nu¨n diğer örneklerinden çok İlahi Komedya, Faust gibi metinlerle karşılaştırılabilir. Romanın bir diğer önemi, Rus aile yapısındaki (Dostoyevski’nin daha önce Delikanlı romanında işaret ettiği) bozulmayı iyice gözler önu¨ne sermesidir. İçkici, şehvet du¨şku¨nu¨, ahlaksız bir babanın, oğullarından biri tarafından öldu¨ru¨lu¨şu¨, romanın hikâyesini oluşturur. Ancak bu cinayet bile, adalet kavramının tartışıldığı zeminlerden sadece biri olacaktır. “Tanrı varsa du¨nyada neden adalet yok?” sorusunun, aynı zamanda derin bir acının yansıması olduğunun ifadesi gibidir tu¨m roman. Du¨nyanın her yerinden, aralarında Freud, Einstein, Kafka, Camus, Sartre’ın da sayılabileceği geniş bir okur kitlesine, ilerleyen yıllarda da edebiyat ve felsefede yeni akımlara öncu¨lu¨k edecektir.